In dit werk zat Marina Abramović bijna drie maanden lang elke dag stil aan een tafel in het MoMA in New York. Bezoekers mochten tegenover haar plaatsnemen en haar in stilte aankijken. Geen woorden, geen aanraking — gewoon puur aanwezig zijn.

Een van de meest bijzondere momenten was toen Ulay, haar vroegere geliefde en performancepartner, ineens voor haar kwam zitten. Ze hadden elkaar al jaren niet gezien. Op dat moment brak Abramović even uit haar rol: ze nam zijn handen vast en keek hem met tranen in haar ogen aan. µHet was een moment waarin zelfs buitenstaanders de onderliggende emoties konden aanvoelen, zonder dat er woorden nodig waren.

Wat mij raakt aan dit werk is hoe krachtig een simpel gebaar kan zijn — soms zegt stilte meer dan woorden

The artist is present (2010)